Generał Józef Bem jest Patronem Szkoły Podstawowej w Bojszowie

            J. Bem urodził się 17 marca 1794 r. w Burku pod Tarnowem ( teren Polski ), w rodzinie szlacheckiej. W 1809 r. zaciągnął się do armii ks. Józefa Poniatowskiego. Służył w oddziałach artylerii konnej. W 1810 r. został przeniesiony do szkoły kadetów w Warszawie. Po roku rozpoczął naukę w Szkole Aplikacyjnej Inżynierów i Artylerii, którą ukończył w 1811 r. uzyskując rangę porucznika.

            Rok później wziął udział  w wyprawie Napoleona na Moskwę, a w czasie odwrotu zdziesiątkowanej Wielkiej Armii wsławił się podczas obrony Gdańska. Po utworzeniu Królestwa Polskiego nadal służył w wojsku. Równolegle związał się z tajnymi organizacjami patriotycznymi.  W 1822 r. został aresztowany pod zarzutem przynależności do spisku. W 1826 r. wyszedł z więzienia. Po usunięciu z czynnej służby przeniósł się do zaboru austriackiego, do Lwowa, gdzie kierował przebudową gmachu Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, mieszczącego bezcenne zbiory książek.

            W 1830 r. Józef Bem opuścił Lwów na wieść o wybuchu powstania w Warszawie. Wziął udział w bitwach pod Iganiami oraz pod Ostrołęką w 1831 r., w których dał się poznać jako doskonały dowódca i odważny żołnierz. W uznaniu zasług został mianowany podpułkownikiem, później pułkownikiem, a w końcu generałem. Za postawę w bitwie pod Ostrołęką odznaczono go orderem Virtuti Militari.

            Po upadku powstania listopdowego Bem kierował ewakuacją oddziałów polskich do Francji. W Paryżu związał się z ugrupowaniem politycznym kierowanym przez księcia Adama Czartoryskiego. Próbował tworzyć oddziały polskie w Belgii i Portugalii. W wyniku gorących sporów politycznych między emigrantami polskimi wdał się w pojedynek i został ranny. W 1848 r., na początku Wiosny Ludów, przybył do Lwowa. Następnie udał się do Wiednia, gdzie rewolucjoniści uczynili go dowódcą obrony miasta przed wojskami cesarskim. Wiednia nie udało się obronić, toteż przed kapitulacją Bem wymknął się z miasta w przebraniu kobiecym i przybył na Węgry objęte powstaniem przeciwko Austriakom. Mimo kilkakrotnej przewagi Austriaków Bem odniósł wiele zwycięstw, dzięki czemu zyskał rozgłos jako wspaniały dowódca. Latem 1849 r. wyznaczono go naczelnym wodzem wojsk węgierskich. Niestety, nawet talent strategiczny Bema nie mógł zapobiec upadkowi powstania. Złożył więc naczelne dowództwo i wyjechał do Turcji. Jako Murat Pasza podjął służbę w armii tureckiej.

           W wyniku nacisków dyplomacji rosyjskiej i austriackiej został przeniesiony przez Turków do Syrii. Tam zapadł na zdrowiu. Zmarł na malarię 24 lutego 1850 r. 

           W 1928 r. jego ciało zostało sprowadzone do Polski i uroczyście pochowane w Tarnowie.